O trudnościach w relacjach z innymi pisałyśmy już kilkukrotnie. Trudnościach wynikających z naszego przeżywania niepłodności i z braku zrozumienia u naszych bliskich, znajomych. O relacjach, które się zakończyły, bo nasze drogi się rozeszły w momencie, gdy Pan błogosławił innym dziećmi - to duże uproszczenie oczywiście, ale teraz nie to jest istotne.
Istotne jest to, że nie zostaliśmy w próżni. Że w naszym życiu są nowi znajomi, bezcenne rozmowy, wspólne zainteresowania i poglądy. Że dobrze nam razem. Jak się potoczą nasze losy, jeszcze nie wiemy. Ale wiemy jedno - ten czas, gdy mamy siebie jest darem Bożym.
I za tych wszystkich ludzi, których dane mi było poznać w czasie (i dzięki) mojej biologicznej niepłodności, co dzień dziękuję Panu!
Ewuniu, podzielam Twoje odczucia w 100% i...wciąż się dziwię, jak to możliwe, że znając się zaledwie kilka miesięcy, można czuć się w czyimś towarzystwie tak, jakby się znało od lat! ON wie, jak to zrobić, my nie musimy:) Wystarczy docenić siebie nawzajem i cieszyć się swoją obecnością.
OdpowiedzUsuńSobota niezapomniana, już czekam na następne!
Sylwia
Cześć dziewczyny!
OdpowiedzUsuńZgadzam się z przedmówczynią :)
Dzięki Ewa za ten wpis-mamy takie same odczucia po sobocie. Wracając do domu rozmawiałam właśnie z M.: jak to możliwe, że tak rzadko się spotykamy, tak krótko się znamy a jest nam razem ze sobą tak miło, lekko, bez skrępowania... Dzięki Ci Boże za tych ludzi i w ogóle za DMPP-błogosław im wszystkim wszelakimi łaskami!
A.