Mając szansę śledzić liczne relacje z olimpiady w Rio (co zresztą sprawiało mi ogromną przyjemność) dziś chcę się podzielić z Wami sportową refleksją:)
Patrzyłam, jak zawodnicy wygrywają, biją rekordy, jak często przekraczają ograniczenia własnego ciała. Podziwiam ich, bo jestem świadoma, że na ten wynik, na te różnice odległości często milimetrowe, na te czasy liczone w setnych częściach sekundy pracują bardzo, bardzo ciężko swoim wysiłkiem. Talent, predyspozycje i niewątpliwie ta "iskra Boża" są im niezbędne, ale nic by nie osiągnęli, gdyby nie doszli do tego sami.
I tak sobie myślę... Modlimy się często o różne potrzebne nam dary, zdrowie, pomyślność, dzieci, pracę, męża, żonę... Czy czasami nie jest tak, że tylko się modlimy, a nic nie robimy w tym kierunku. Denerwuje nas coś, co możemy jakoś zmienić, ale nic nie robimy, a cały czas prosimy Boga, by pomógł...
Tak, jak w pewnym starym dowcipie:
Modli się człowiek: "Boże, proszę Cię, abym wygrał w totolotka. Dom bym wyremontował, rodzinę zabezpieczył...". I nic, czas mija, sąsiad wygrał, kolega wygrał, a człowiek modli się coraz goręcej... W końcu pewnego dnia podczas jednej z takich modlitw otwiera się niebo i Pan Bóg mówi do człowieka: "Modlisz się tylko i modlisz, a może byś wreszcie kupon wysłał...?!"
Daj szansę Bogu, by mógł działać w Twoim życiu!
Czasami przypomina mi się ten dowcip. Zawsze jednak mam problem z tekstami typu "daj szansę Bogu", "otwórz się na działanie Boga", " nie zamykaj się" itp. Mam jakieś ograniczone rozumowanie tych stwierdzeń.I często wydaje mi się, że naprawdę dużo robię, często nawet więcej robię niż się modlę:). Ale pewnie tu też jest coś do poprawy.
OdpowiedzUsuńAsia
No właśnie, ale jak dać szanse ? Przestać się modlić? A może dziękować i już nie prosić ? Trudne to wszystko :(
OdpowiedzUsuńDla mnie "daj szansę" to zacznij jakieś działania, w których Bóg Ci może pomóc i pobłogosławić. Czyli wyślij ten przysłowiowy kupon, byś miał choćby szansę na wygraną.
OdpowiedzUsuńSylwia