Psalm 139 Uwielbienie Bożej wszechwiedzy

PANIE, Ty mnie przenikasz

i wiesz o mnie wszystko.

Wiesz, kiedy zasypiam oraz kiedy wstaję,

a moje zamysły z daleka rozpoznajesz.

Znasz sposób mojego działania i wypoczywania,

widzisz każdą drogę, którą postępuję.

O PANIE, zanim usta otworzę, by nimi przemówić,

Ty już wiesz dokładnie, co za chwilę powiem,

bo zewsząd mnie otaczasz

i skrywasz w swych dłoniach.

Twoja wiedza o mnie jest wprost zdumiewająca,

zbyt wielka, bym choć w części zdołał ją ogarnąć.

(...)

Ty bowiem moje wnętrze sam ukształtowałeś,

misternie je utkałeś w łonie matki mojej.

Dziękuję, że tak cudownie mnie utworzyłeś.

Wszystkie Twoje dzieła są godne podziwu

– moja dusza ciągle zachwyca się nimi.

Nic we mnie nie było ukryte,

kiedy mnie tworzyłeś, z prochu kształtowałeś.

Wiedziałeś, kim będę, nim się narodziłem,

w Twych księgach spisano dni mi przeznaczone,

choć żaden z nich jeszcze nie zaistniał.

Jak cenne są dla mnie myśli Twoje, Boże,

ich znaczenia z niczym porównać nie można.

Nie zdołam ich zliczyć, bo więcej ich niż piasku,

którym tak się cieszę, gdy lato nadchodzi!

(...)

Przeniknij mnie, Boże, i zbadaj me serce,

poddaj mnie próbie i oceń me myśli.

A gdybym postępował drogą niegodziwą,

to szybko mnie sprowadź na ścieżkę odwieczną.

 (Księga Psalmów, Nowy Przekład Dynamiczny, Oficyna Wydawnicza VOCATIO)