Ostatnia sobota kwietnia - dzień, który zmienił życie

Ostatnia sobota kwietnia była wyjątkowo pogodna. Po długiej zimie, w ciągu niespełna dwóch tygodni zazieleniło się i ociepliło. Zapowiadał się wspaniały dzień. Dzień, który miał zmienić życie Marty i Krzysztofa na zawsze. 

 

Spędziwszy poranek z najbliższymi, spotkali się około południa. Krzysztof przyjechał po Martę elegancko ubrany, z bukietem herbacianych róż. Marta, w pięknej sukni, powitała go najpiękniejszym z uśmiechów. Wybrali się do parku – pałac w remoncie, wszędzie rozstawione rusztowania, ale powietrze już przesycone zapachem wiosny. Śpiew ptaków towarzyszył im w alejkach, kwitnące kwiaty radowały oczy. Spacerowali, trzymając się za ręce. Żartowali, snuli plany. Fotograf uwieczniał te wyjątkowe chwile.

W domu czekali już na nich rodzice i dziadkowie. W podniosłych nastrojach, uroczyście, znakiem krzyża, kolejno znaczyli czoła narzeczonych.

Zbliżała się najważniejsza chwila dnia. Monumentalny kościół parafialny Marty, wielobarwne rozświetlone promieniami słońca witraże, zgromadzeni przyjaciele i bliscy. Wspaniała oprawa muzyczna na gitary i skrzypce zorganizowana przez grupę przyjaciół ze wspólnoty oazowej, długa nawa, słowo wygłoszone przez zaprzyjaźnionego księdza. Wezwanie Ducha Świętego i przysięga, po której rozległy się rzęsiste brawa.

Marta i Krzysztof promienieli. Właśnie rozpoczęli wspólną drogę – powołani przez Boga i razem z Bogiem.

Jeszcze nie wiedzieli, że zostaną poddani próbie. Wieloletniej próbie...

Formuła potwierdzenia małżeństwa:
Istota sakramentu została spełniona. Ślubowanie dokonało się wobec Chrystusa i społeczności Kościoła. Chrystus w tym momencie stanął wśród małżonków. Umacnia ich jedność i miłość. Będzie im towarzyszył przez całe życie małżeńskie i obdarzał łaskami stanu. Jego pomoc będzie im potrzebna, by ich ustrzec przed egoizmem. Miłość i wierność małżeńska będzie przechodziła okresy prób i doświadczeń - obecność Chrystusa będzie wtedy rękojmią wytrwania. Jednocześnie podniesienie małżeństwa przez Chrystusa do godności sakramentu umacnia powołanie małżonków do udziału w zbawianiu siebie wzajemnie, swych dzieci i innych ludzi.

Po latach próby wiedzą, że Chrystus jest z nimi i umacnia ich jedność i miłość, a Jego obecność jest rękojmią wytrwania. I choć wciąż tylko we dwoje, dziękują każdego dnia za ten sakrament, którego udzielili sobie w ostatnią sobotę kwietnia przed laty.